مرا اینگونه باور کن
جمعه, ۳ مرداد ۱۳۹۳، ۱۱:۳۰ ب.ظ
صمیمی ترین گفتگوی من با خودم ...این شعر رو در سال 89 روی دیوار اتاقم سرودم!
مرا اینگونه باور کن
کمی بگسسته از مردم
کمی بشکسته،سر در گم
منم آری کمی آواز کم دارم
تو باور کن،
مرا با خویش نگذارم!
کمی دلگیرم از رویا
دو صد روزی شده دیگر،
که فریادم از این فردا
مرا اینگونه باور کن
بساطم خالی از احساس
دلم دیگر شده کوهی و
اقیانوسی از یک راز
نمی دانم کجا هستم!
بیا نزدیکتر باش و
ببین خالی شده دستم
مرا اینگونه باور کن
که سرشارم از این افکار
اگر راهی به من مانده،
مرا در خلوتم نگذار
+ی ا ح ق+
۹۳/۰۵/۰۳